Klasztor Sióstr Karmelitanek Bosych pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Józefa
Kliknij żeby posłuchać
⇓
Chwalebny Krzyż Zmartwychwstałego Pana – Hymn z III w.
słowa: Hymn z III w.
muzyka: Grzegorz Kopala
wykonanie: Julia i Grzegorz Kopala
ORĘDZIE PAPIEŻA FRANCISZKA
NA XXVII ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO 2019 r. Continue reading
Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry!
W dniu dzisiejszym, w Święto Ofiarowania Pańskiego dziękujemy Bogu za dar życia konsekrowanego. Dziękujemy za tych, którzy ślubując trzy rady ewangeliczne – czystość, ubóstwo i posłuszeństwo, towarzyszą nam na drodze wiary i powołania, które każdy z nas otrzymał. Osoby konsekrowane wskazują swoim życiem na obietnicę wieczności, do której wszyscy zdążamy. Święty Jan Paweł II przypomina nam, że dzięki życiu konsekrowanemu charakterystyczne przymioty Jezusa – dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo – stają się w pewien swoisty i trwały sposób „widzialne” w świecie, a spojrzenie wiernych zwraca się ku tajemnicy Królestwa Bożego, które już jest obecne w historii, ale w pełni urzeczywistni się w niebie(VC 1).
Liturgia słowa dzisiejszego Święta odsłania przed nami tajemnicę wiary. Wiary, która kształtuje życie Maryi i Józefa oraz prorokini Anny i starca Symeona. Wiara ta rodzi się ze słuchania słowa Bożego. Słuchania potwierdzanego życiem i dokonywanymi wyborami. Maryja wraz z Józefem, ofiarowując Jezusa w Świątyni, wypełniają starotestamentalne Prawo – są wierni słowu Boga, wierzą w jego prawdziwość i sens. Prorokini Anna wraz z Symeonem oczekując wypełnienia się słowa Bożego, trwają na modlitwie, która stanowi fundament wiary.
Scena Ofiarowania Jezusa w Świątyni ukazuje nam postawę wynikającą z przyjęcia tej wiary. Wpisana jest ona w realizację powołania rozumianego, jako dar Boga. Wiara bowiem, to nie tylko wypełnienie Prawa, ale przede wszystkim spotkanie miłości człowieka z miłością Boga. Spotkanie Świętej Rodziny z prorokinią Anną i starcem Symeonem w Świątyni prowadzi do doświadczenia wspólnoty wiary. W środku tej wspólnoty jest Bóg. On jest jej sercem. Wiara jawi się zatem przed nami jako osobowe spotkanie z Bogiem i drugim człowiekiem. W tym względzie osoby konsekrowane, poprzez styl swojego życia, stają się znakiem wiecznej wspólnoty człowieka z Bogiem, do której każdy z nas jest powołany. Porzucili oni wszystko jak Apostołowie, aby przebywać z Jezusem i tak jak On oddać się na służbę Bogu i braciom (VC 1).
Charakterystyczną cechą współczesnych czasów jest proces głębokiej i ciągłej przemiany, której znamiona trudno nam dokładnie określić. Mnożą się wizje życia, a stawianie ich wszystkich na jednym poziomie relatywizuje wartość każdej z nich: zmienia się sposób postrzegania osoby, rodziny, przyjaźni, miłości, pracy i obowiązku (Głoście 3). Dokonuje się to poprzez tzw. kulturę hedonizmu, której wyrazem jest m.in. zatopienie w doczesności. Z niej rodzi się styl życia oparty na tymczasowości. Wszystko to sprawia, że dzisiejszy człowiek, zwłaszcza młody, boryka się z trudnościami w podejmowaniu trwałych decyzji i przyjmowaniu za nie osobistej odpowiedzialności. Wiara traktowana jest jako coś bardzo dowolnego, a Kościół – postrzegany jako instytucja, której celem są jedynie działania kulturalne i prospołeczne, a nie jako Mistyczne Ciało Chrystusa i wspólnota wiary. Oderwanie człowieka od więzi z Bogiem i Jego Prawem prowadzi w ostateczności do zagubienia duchowego, głodu prawdziwej miłości oraz lęku przed przyszłością.
W takiej rzeczywistości trudno mówić o Bożym powołaniu człowieka do życia rodzinnego, małżeńskiego, kapłańskiego, czy konsekrowanego. To powołanie zostało zastąpione takimi decyzjami i wyborami życiowymi, których motywacją nie jest pragnienie pełnienia woli Bożej, lecz realizacja samego siebie. Ginie w ten sposób pojęcie służby, rozumianej jako bezinteresowna miłość. Jesteśmy świadkami rodzącej się obojętności, a także braku wrażliwości. Coraz więcej młodych osób doświadcza osamotnienia. Małżeństwa przeżywają kryzysy wierności, a jesień życia zamienia się w bezużyteczną starość. Z drugiej strony spotykamy młodych, których cechuje spontaniczna otwartość na różnorodność, wrażliwość na kwestie pokoju, integracji, dialogu między kulturami i religiami. Potrafią oni być pionierami spotkania i dialogu międzykulturowego. Wielu też ludzi młodych jest zafascynowanych osobą Jezusa. Jego życie wydaje im się piękne, ponieważ było ubogie i proste, naznaczone szczerymi i głębokimi przyjaźniami. Życie Jezusa jest dla nich nadal bardzo atrakcyjne i inspirujące. Jest ono prowokacją, która stawia konkretne wyzwania. Potrzeba im jednak prawdziwych przewodników na drodze wiary, powołania i rozeznawania (por. Młodzi, wiara i rozeznawanie powołania 45).
Osoby konsekrowane, idąc za przykładem Maryi i Józefa, pokazują, że wszystkie momenty życia znaczone są śladami obecności Boga. Bóg pragnie być obecny w każdej chwili naszej codzienności, aby już tu na ziemi otworzyć nam bramy nieba. Życie osób konsekrowanych sprawia, że ta prawda staje się faktem. Słuchając i wypełniając słowo Boże, pragną potwierdzać życiem wyznawaną ustami wiarę. Wiara bowiem bez uczynków jest martwa (por. Jk 2,17). Modlitwa i osobowe spotkanie z Jezusem w codziennej Eucharystii jest źródłem ich sił duchowych i zapewnia skuteczność w podejmowanej przez nich posłudze apostolskiej.
Świątynia to centrum życia osób konsekrowanych. Przychodząc każdego dnia do Świątyni, by trwać na modlitwie jak Anna i Symeon, przypominają nam, że modlitwa i adoracja zawsze przynoszą owoce, nawet gdyby trzeba było czekać na nie całe życie. Konsekrowani czują się posłani do dzisiejszego człowieka z orędziem Dobrej Nowiny. Dzięki Duchowi Świętemu otwierają drzwi swych wieczerników zakonnych i głoszą Ewangelię wszędzie tam, gdzie podejmują codzienną posługę. W ten sposób przywracają światu prawdziwe oblicze Boga, który jest Miłością.
Szczególnym miejscem posłania osób konsekrowanych w świecie są ludzie młodzi. Ojciec święty Franciszek, zwołując Synod poświęcony młodzieży przypomniał, że nie może zabraknąć osób konsekrowanych na drodze ich życia wiary (por. Młodzi, wiara i rozeznawanie powołania 93). Dziś wielu konsekrowanych jest obecnych na różne sposoby w życiu ludzi młodych. Również wiele klasztorów i domów zakonnych staje się domami modlitwy, w których młodzi doświadczają spotkania z Bogiem i drugim człowiekiem. Dzięki temu Kościół jest dla nich domem, w którym każdy może znaleźć swoje miejsce, i w którym doświadczy miłości, dobroci oraz wzajemnego szacunku.
Wielość inicjatyw podejmowanych przez osoby konsekrowane, mających na celu przyprowadzenie młodych do Świątyni, pokazuje, jak ważne miejsce zajmują oni w życiu Kościoła. Towarzyszenie na drodze wiary, uczestnictwo w rozeznawaniu i wyborze życiowego powołania, to szczególne wyzwania dla wszystkich wierzących, zwłaszcza dla osób konsekrowanych. Młodzi są naszym dziś i naszym jutro – potrzeba zatem jeszcze bardziej otworzyć dla nich drzwi naszych Świątyń i domów zakonnych.
Dziękujemy wszystkim osobom konsekrowanym towarzyszącym ludziom młodym za obecność w ich codzienności. Czas przeznaczony dla człowieka, szczególnie w jego młodości, nigdy nie jest czasem straconym. Bóg nigdy nie męczy się człowiekiem, zwłaszcza młodym, gdy ten zadaje wiele trudnych pytań dotyczących życia, wiary i powołania. Wiara jako spotkanie człowieka z Bogiem jest tym szczególnym spotkaniem, w którym jest miejsce dla trzeciej, czwartej i kolejnej osoby.
Drodzy Bracia i Siostry, zwłaszcza ludzie młodzi! Nie bójcie się zaufać Chrystusowi, otwórzcie drzwi Waszych serc. Miejcie odwagę pokonać dzisiejszą mentalność, w której życie bez Boga staje się coraz częściej normą postępowania. Droga wiary nie jest łatwa, potrzeba czasem wysiłku i rezygnacji, może i doświadczenia ciemności, ale na tej drodze nie jesteście sami. Jest Ten, który powiedział: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28,20).
W tej drodze wiary, odczytywania powołania i rozeznawania niech nigdy nie zabraknie tych, którzy poświęcili swoje życie dla Chrystusa – sióstr i braci życia konsekrowanego. Nie lękajmy się zapytać ich o drogę wiodącą do Świątyni, nie lękajmy się trwania z nimi na modlitwie, nie bójmy się przyjąć od nich Chrystusowego zaproszenia – Pójdź za Mną (Łk 18, 22).
Dziś, gdy dziękujemy dobremu Bogu za dar życia konsekrowanego, prosimy o nowe i święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. Kościół przypomina nam w osobie Ojca św. Franciszka, że powołaniem naszym jest świętość (GE 9). Musimy być święci! Tylko świętością naszego życia jesteśmy w stanie zaprosić innych na drogę wiary. Ludzie młodzi domagają się Kościoła autentycznego, jasnego i radosnego. Oni potrzebują świętych, którzy poprowadzą ich do Świątyni na spotkanie z Bogiem żywym i prawdziwym.
Wszystkie osoby konsekrowane zawierzamy Maryi Matce Kościoła i Matce naszej wiary. Niech Ona uczy nas wiary, która jest wyrazem zaufania wobec Bożej miłości i wierności, która staje się obecnością.
+ Jacek Kiciński CMF
Przewodniczący Komisji
ds. Instytutów Życia Konsekrowanego
i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego KEP
Zapraszamy do naszej Kaplicy na sylwestrowe szaleństwo modlitwy 🙂 Continue reading
Od powołania do wybrania, czyli jak życie staje się przygodą, a Bóg Oblubieńcem. Lectio divina (Łk 24, 13 – 35). Continue reading
Zbliża się dzień, w którym w szczególny sposób czcimy Maryję – naszą Matkę i Siostrę, która obdarowała Karmel i cały Kościół znakiem Szkaplerza. Zapraszamy do przeżycia tego dnia w łączności z naszą Wspólnotą – kto może przez uczestnictwo w odpustowych uroczystościach, a kto nie będzie w stanie tak bezpośrednio, niech będzie z nami duchowo. My także tego dnia będziemy w szczególny sposób łączyć się w Niepokalanym Sercu naszej Matki Maryi z wszystkimi osobami, które powierzyły się naszej modlitwie, które wspierają nasz klasztor modlitwą czy ofiarą pieniężną, które odwiedzają naszą stronę internetową, które modlą się z nami w naszej Kaplicy. W Waszej intencji Kochani będzie odprawiona Msza św. Odpustowa.
Do przeżycia Uroczystości Matki Bożej z Góry Karmel będziemy przygotowywać się przez Triduum Maryjne, które w dnia 13, 14 i 15 lipca (piątek, sobota, niedziela) poprowadzi o. Tomasz Litwiejko OCD. Każdego z tych dni zapraszamy na Mszę św. na godzinę 18:00. W niedzielę 15 lipca godzinę przed Mszą św. czyli od 17:00 będzie Adoracja Najświętszego Sakramentu, podczas której będzie możliwość przystąpienia do Sakramentu Pokuty i Pojednania.
16 lipca (poniedziałek) uroczystościom będzie przewodniczył Ks. Bp Józef Szamocki. Msza św. na placu przed klasztorem o godzinie 19:00. Po Uczcie Eucharystycznej zapraszamy wszystkich jej uczestników na agapę. Dla osób, które tego jeszcze nie uczyniły, a mają takie pragnienie będzie też możliwość przyjęcia Szkaplerza. Dlaczego warto to uczynić? Bo „przyjąć Szkaplerz to przyodziać się w Chrystusa, w święte człowieczeństwo Chrystusa, utkane w łonie Maryi Dziewicy. Szkaplerz jest wspomnieniem szaty chrzcielnej: stroju weselnego; <najlepszej szaty>, którą Ojciec z przypowieści o synu marnotrawnym każe dać swojemu dziecku powracającemu do życia (Łk 15, 22); białej szaty zwycięzców wybielonej we Krwi Baranka (Ap 7, 14); stroju, który pozwala wejść na salę weselną (Mt 22, 12)” (Philippe de Jesus-Marie OCD, Szkaplerz, życie na wzór Maryi).
W sobotę, 19 maja, w Wigilię Zasłania Ducha Świętego, zapraszamy serdecznie na czuwanie modlitewne, które w naszej Kaplicy poprowadzi o. Krzysztof Jurewicz, Oblat Maryi Niepokalanej.
Czuwanie rozpoczniemy o godzinie 20:00 modlitwą brewiarzową – Kompleta i Godzina czytań.
Około 21:00 – Apel Jasnogórski, a po nim krótka katecheza i czas wspólnej modlitwy.
Od 22:00 do 22:50 Adoracja Najświętszego Sakramentu w ciszy. W tym czasie będzie możliwość skorzystania z Sakramentu Pokuty i Pojednania.
O 23:00 Msza Święta.
Przyjdź Duchu Święty i rozpal nas ogniem Twojej miłości!
W dzisiejszą niedzielę, 15 kwietnia rozpoczyna się Tydzień Biblijny. Dziś przypada też II Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego.
Chcemy i my zaprosić Was Kochani, do wspólnego pochylenia się nad Listem św. Pawła do Rzymian. Wszakże i do nas zwraca się św. Paweł pisząc „Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie (w Łasinie!); łaska Wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! (…) Gorąco pragnę użyczyć Wam nieco daru duchowego dla Waszego umocnienia, to jest, abyśmy się u Was nawzajem pokrzepili wspólną wiarą – Waszą i moją.”
Przyjdźmy dziś, na godzinę 18:00 do Kaplicy Karmelu pokrzepić się Słowem Bożym i uradować się wzajemnie świadectwem swojej wiary.
Serdecznie zapraszamy!
© 2020 Karmel w Łasinie
Theme by Anders Noren — Up ↑
